Στους γρήγορους και ασφυκτικούς ρυθμούς της ζωής μας πάσχουμε συχνά από το σύνδρομο της τελειομανίας, να καταφέρουμε, δηλαδή, να διαπεραιώσουμε επιτυχώς την ημέρα και τους συνακόλουθους στόχους της, όσο απαιτητικοί κι αν είναι.
Στον στίβο της καθημερινότητας συναντάμε εμπόδια, που ενώ είναι χαλίκια τα βλέπουμε σαν τετράμετρους πήχεις του άλματος εις ύψους. Ο κρύος ιδρώτας μας περιλούζει, το άγχος σταδιακά εμφανίζεται και μας κυριεύει, όντας βίαιος κατακτητής και εμείς το λάβαρό του. Λειτουργεί ανασταλτικά, ως ένα αόρατο χέρι που μας τραβά, μας δένει και μας κρατά ομήρους της θολωμένης σκέψης.
Το άγχος είναι, αναντίρρητα, ένας αφανής και πανίσχυρος εχθρός. Μας καταστρέφει και μας φθείρει μεθοδικά και ολοκληρωτικά. Πώς, όμως, μπορούμε να οχυρωθούμε εναντίον του και να το καταστρέψουμε εμείς;
Αίτια άγχους
Το άγχος είναι ένα πολυπλόκαμο φαινόμενο που προξενείται λόγω κυρίως βιο-ψυχοκοινωνικών παραγόντων. Στην ουσία είναι συνέπεια ενός συνονθυλεύματος προσωπικών -βιολογικών και ψυχολογικών – και κοινωνικών παραγόντων που διαμορφώνονται με την έκθεση σε πραγματικά γεγονότα.








Η κληρονομικότητα και η επίδραση του στενού και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος μας κατά τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Ένα νεαρό άτομο είναι σαν ένα ζυμάρι που αποκτά σχήμα, μορφή και γεύση με βάση τα αρχικά ερείσματα και ερεθίσματα, που δέχεται. Ένα παιδί , λόγου χάριν, που προέρχεται από διαρρηγμένο οικογενειακό ιστό είναι πιθανόν να έχει διαφορετικές αντιδράσεις και, ίσως, να είναι πιο επιρρεπής σε αγχώδεις καταστάσεις.








Εκτός από τον γενετικό και κοινωνικό παράγοντα, καταλυτικό ρολό διαδραματίζει ο τρόπος ζωής, καθώς και οι τρέχουσες αντιλήψεις και αντιδράσεις μας στα καθημερινά τροχοπέδη. Η αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων βρίσκεται σε συνάρτηση, επίσης, και με το γνωστικό και αυτογνωστικό μας επίπεδο



Ο τρόπος αντιμετώπισης είναι διφυής, καθόσον συνίσταται σε ατομικό και σε συμβουλευτικό επίπεδο.








Η ατομική αντιμετώπιση επικεντρώνεται στις απλές, καθημερινές και σχεδόν αμελητέες κινήσεις. Σε περίπτωση έντονου άγχους, αναπνέουμε πιο γρήγορα και ενδέχεται να ζαλιζόμαστε ή να έχουμε λοιπά άσχημα συμπτώματα. Μία τεχνική επιβράδυνσης της αναπνοής μπορεί να αποβεί όχι μόνο χρήσιμη αλλά και σωτήρια, καθώς ανακτάμε τον έλεγχο του εαυτού και της σκέψης μας άμεσα.








Μια άλλη φερέγγυα μέθοδο αποτελεί η διαχείριση της σκέψης με μία σειρά τεχνικών που απωθούν τις συνεχείς δυσάρεστες και αγχωτικές καταστάσεις. Χαρακτηριστικά εγχειρείται ο αντιπερισπασμός με ευχάριστες στιγμές ή σειρές προτάσεων με ενθαρρυντικό περιεχόμενο ( πχ <<Αυτό είναι δύσκολο αλλά θα τα πάω μία χαρά>> κλπ)








Μέσα στους ασφυκτικά γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας πρέπει να ενθυμούμαστε πως είναι εξαίρετης σημασίας να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας, προγραμματίζοντας μία ευχάριστη δραστηριότητα ( π.χ. γυμναστικής), που αποτελεί διέξοδο από την καθημερινή φαύλη ρουτίνα.








Τέλος, το άγχος εντείνεται διατροφικά. Για αυτό, νουθετείται μια διατροφή μεσογειακού τύπου πλούσια σε λαχανικά και φρούτα. Επίσης, προτείνεται η μείωση πρόσληψης αλκοόλ και καφεΐνης, καθώς το μεν δεν αποτελεί ένταση ευθυμίας αλλά ένταση κατάθλιψης και η δε είναι διεγερτική αλλά με αρνητική χροιά.








Αν οι προαναφερθείσες μέθοδοι δεν ευδοκιμήσουν και, κατ’ επέκταση, δεν περιστείλουν το άγχος τότε προτείνεται η χορηγία αγωγής και ψυχιατρικής μεθόδου. Απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό, κατάλληλο για τις αγχώδεις διαταραχές, ώστε να βρεθεί η ρίζα του και να αποσπασθεί για να μην ξαναφυτρώσει.


